آسیب شناسی شعر شیعی در ادب عربی (مطالعه ی موردی: غلوّ)

غلوّ برخی از شاعران عرب در ستایش یا سوگ اهل بیت (ع)  و بزرگان شیعه، نیازمند بازکاوی و نقد منصفانه است. این پژوهش، بر آن است تا ضمن نگاهی گذرا به اهمیّت آسیب شناسی شعر چنین شاعرانی، به مطالعه­ی موردی پدیده «غلوّ» در شعر ایشان بپردازد. یافته­های اساسی این جستار نیز در این نهفته است که وجود یک بیت یا حتی یک قصیده نمی تواند پشتوانه محکم نقدی و منطقی برای صدور حکم غلو در عقیده و اندیشه این شاعران باشد. افزون بر این، در ارائه­ی احکام نقدی در این زمینه، لازم است که ضمن شناخت اوضاع سیاسی، دینی و فرهنگی روزگار آن شاعران، دسیسه ها و کینه­توزی­های برخی از اصحاب تاریخ، ادب، سیاست و عقیده را نسبت به ادبیات شیعه مورد تأمّل قرار داد. از سوی دیگر، ضروری است که در تحلیل شعر این شاعران متعهّد، مرز میان مبالغه های مقبول و مشهور ادبی و بلاغی با مبالغه­هایی که از نظر عقلی و دینی، غیرممکن است نیز تفکیک شود.